Αμέσως μετά την απελευθέρωση
της Αθήνας από τη γερμανική κατοχή, η Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων ανασυγκροτήθηκε
(20 Οκτωβρίου 1944.) Στα Δεκεμβριανά δυνάμεις του Ε.Λ.Α.Σ. ανέλαβαν να καταλάβουν
τις εγκαταστάσεις της Σχολής (9 Δεκεμβρίου 1944). Προηγήθηκε η εξουδετέρωση
κάθε άλλης εστίας αντίστασης στην ευρύτερη περιοχή του Πολυγώνου και της
Κυψέλης, με συνέπεια την απομόνωση της Σχολής. Το σημείο κύριας επίθεσης ήταν
το βορειοανατολικό. Οι άλλες πλευρές του συγκροτήματος (δασύλιο, προσφυγικά
οικήματα) λόγω ακαταλληλότητας χρησιμοποιήθηκαν μερικώς. Η πλευρά προς το Πεδίον
Άρεως δεν χρησιμοποιήθηκε καθόλου λόγω του μεγάλου ακάλυπτου χώρου. Η κύρια
προσπάθεια των επιτιθέμενων εκδηλώθηκε προς το βορειοανατολικό τμήμα της
Σχολής, κάπου εκεί που είναι τώρα η είσοδος των Δικαστηρίων. Στη συνέχεια, η
ίδια η Σχολή δέχθηκε καταιγισμό πυρών. Το βράδυ 9 προς 10 Δεκεμβρίου διακόπηκε
και η επικοινωνία μέσω ασυρμάτου με τη Βρετανική διοίκηση. Κατά τη διάρκεια των
συγκρούσεων, οι πολιορκημένοι είχαν αρχίσει να εξαντλούν τα πυρομαχικά τους,
ενώ ο ανεφοδιασμός τους ήταν σχεδόν ανέφικτος. Έτσι η Βρετανική διοίκηση
διέταξε την εκκένωση της Σχολής, η οποία έλαβε χώρα το πρωί της 11ης Δεκεμβρίου.
