Ο Μάνος Κατράκης (1909 – 1984),
κορυφαίος πρωταγωνιστής και θιασάρχης, ίδρυσε -με καλλιτεχνικό σύμβουλο τον Mάριο Πλωρίτη- το 1955 το Ελληνικό
Λαϊκό Θέατρο και
εγκαταστάθηκε στον υπαίθριο χώρο του Πεδίου του Άρεως, τον οποίο εγκαινίασε με
τον «Αγαπητικό της Βοσκοπούλας». Σε αυτό το θέατρο υποστηρίζοντας συστηματικά το ελληνικό έργο συνέχισε
ως το 1967, οπότε η Χούντα του έκανε έξωση από το Πεδίο του Άρεως. Το Ελληνικό Λαϊκό θέατρο ανέβασε πολλές παραστάσεις με ρεπερτόριο, κυρίως, ελληνικό: «H τραγωδία του λόρδου Mπάιρον», «O Xριστός ξανασταυρώνεται», «Kαραϊσκάκης», «Bασίλισσα Aμαλία» (με τη Mαίρη Aρώνη), «Tραγούδι του νεκρού
αδελφού», «Aντιγόνη της Kατοχής», (με την Aλέκα Kατσέλη), «Πατούχας»,
«Oδύσσεια», «Kαπετάν Mιχάλης», αλλά και το
«Φουέντε Oβεχούνα», τη «Δίκη
των πιθήκων» (με την Eιρήνη Παπά), «Iούλιο Kαίσαρα» (στη
μοναδική του συνεργασία με τον Mίνωα Bολανάκη). H «Γκόλφω» το καλοκαίρι του 1967 ήταν το
τελευταίο έργο στο Πεδίον του Άρεως.
Τους χειμώνες, το ΕΛΘ φιλοξενείτο σε διάφορα θέατρα ή έκανε περιοδείες.
Η ηθοποιός Αλίκη Βουγιουκλάκη (1934 - 1996)
εγκαταστάθηκε αργότερα ως θιασάρχης στον ίδιο χώρο και έδωσε στο θέατρο το
όνομά της. Το θέατρο Αλίκη ήταν μια κατασκευή από μπετόν με κερκίδες και ήταν το
μόνο από τα κτίρια που υπήρχαν μέσα στο Άλσος το οποίο κατεδαφίστηκε. Στη
μελέτη της τελευταίας ανάπλασης του Πεδίου του Άρεως σχεδιάστηκε να
κατασκευαστεί στη θέση του ένας ομαλός λόφος με γκαζόν, όπου θεατές, καθιστοί ή
ξαπλωμένοι, να απολαμβάνουν μουσικές και θεατρικές παραστάσεις που θα
εκτυλίσσονται απέναντι σε κυκλική σκηνή.
